جایگاه تعلیم و تربیت عرفانی در ازهر و مزهر نزاری قهستانی
کد مقاله : 1007-PPE (R3)
نویسندگان
فرشته گل سرخی *
گروه آموزشی ادبیات فارسی- عضو هیئت علمی دانشگاه فرهنگیان
چکیده مقاله
با توجه به این که عصر نزاری قهستانی ؛یعنی، قرن‌های هفتم و هشتم از درخشان‌‌‌ترین دوره‌های عرفان و تصوّف است، نگارنده در این مقاله به بررسی و تحلیل عرفان و تعلیم و تربیت عرفانی در منظومۀ ازهر و مزهر وی پرداخته است؛ در راستای این تحقیق در این منظومه مقوله‌های عرفانی شامل توکّل، رضا و تسلیم، پیر، انالحق، سلوک و سالک، تقابل عقل و عشق و ناپایداری دنیا و گریز از آن بررسی و برای هر مقوله مثال‌هایی از این مثنوی آورده شده است. بررسی های انجام شده بر روی این مثنوی نشان می دهد نزاری به عرفان گرایش داشته‌است به‌کارگیری واژگان و اصطلاحات عرفانی در این منظومه فراوان است، یکی از مضامین برجسته و پر رنگ در ازهر و مزهر تقابل عقل و عشق است که در عرفان جایگاه ویژه‌ای دارد اما عرفان وی در حد متوسط است و بیشتر در جایگاه پند و اندرز به کار رفته است.
کلیدواژه ها
نزاری، ازهر و مزهر، تعلیم و تربیت، عرفان.
وضعیت: پذیرفته شده