| بررسی محتوای تربیتی مثنوی معنوی از دیدگاه روانشناسی |
| کد مقاله : 1024-PPE (R1) |
| نویسندگان |
|
سید علیرضا قاسمی * دانشجوی مقطع کارشناسی پردیس شهید باهنر بیرجند |
| چکیده مقاله |
| تعلیم و تربیت یکی از بنیادی‌ترین اصول فردی و اجتماعی جوامع مختلف بشری است و سابقة آن به تاریخ آفرینش بشر و تلاش انسان‌ها برای آموزش به فرزندان و نسل‌ها باز می‌گردد. بر اساس نظریه‌های تربیتی دانشمندان بزرگ دیگر، می‌توان دیدگاه مولوی را برآمده از تمام نظریه‌ها دانست و آن را مبنای کارهای مهم تعلیم و تربیت قرار داد. یافتن و درک شیوه و بیان تفکر مولانا در اشعار ارزشمند وی گواه این است که قرن‌ها قبل از انتشار نظریه‌های انسان‌شناسی، روانشناسی و روان درمانی از سوی دانشمندان غربی، بزرگ‌مردی چون مولانا که دست‌پرورده عرفان ناب اسلامی است به بعُد روحی- روانی انسان توجه ویژه داشته و برای تأمین آن راه کارهای ارزنده‌ای به کار گرفته است. شیوه نگارش این مقاله کتابخانه‌ای، و در صدد بیان تربیت در شعر مولانا و بیان دیدگاه‌های روانشناسی و روانشناسانی است که به تفکر مولانا نزدیک می‌باشند. روش تحلیلی بیشتر جنبه تطبیقی دارد و نتایج نشان دهنده این است که تربیت در شعر مولانا بسیار پررنگ و به لحاظ روانشناسی، بر حالات عرفانی، خودشکوفایی، جنبه‌های ناهشیار، خودشناسی و پذیرش مسئولیت تأکید شده است. |
| کلیدواژه ها |
| تربیت، شعر، مولانا، روانشناسی |
| وضعیت: پذیرفته شده |